PCM چيست؟ در صورتى كه كابل هاى مخابراتى براى ارائه خطوط تلفن پرشده باشد و امكان حفارى كردن براى كار گذاشتن كابل هاى مسى در زمين نباشد و يا نياز به زمان طولانى داشته باشد، مراكز مخابراتى مى توانند خدمات تلفن ثابت خود را از طريق PCM به متقاضيان ارائه دهند. اصل داستان PCM كه به نام Pairgain Technology است، روشى است كه در آن بهره كابل مسى زياد مى شود. به طورى كه مثلا مى توان با يك كابل مسى، ۴ تا ۸ خط تلفن را سرويس داد. مطمئناً با فراگير شدن اينترنت و تغيير ذائقه كاربران براى استفاده همزمان از شبكه Data Voice، آنها تمايل خواهند داشت كه از دو خط تلفن استفاده كنند و اين خود باعث حجيم شدن شبكه خواهد شد.س بينش فنى اين قضيه از اينجا شروع شد كه دو خط آنالوگ را روى يك سيم ارسال كنند و هر مشترك را به جاى اين كه با ۶۴kbps كدينگ كنند با ۳۲kbps انجام دهند. يعنى با همان كدينگ توانستند ۴ مشترك را روى يك زوج سيم توسعه دهند. اولين پايه گذار كدينگ كردن پالس ها به اين روش، كمپانى لوسنت بود كه اين كار را در سال ۱۹۸۰ انجام داد. به اين كار - يعنى افزايش بهره ورى خط به منظور افزايش تعداد مشتركان در شبكه بدون توسعه شبكه- Pairgain Technology گفته مى شود. تكنولوژى Pairgain اشتباها در ايران با عنوان PCM شناخته شده است.
PCM كه مخفف كلمه
Pulse Code Modulation (مدولاسيون پالس هاى كدشده) است، هيچگونه نقطه اشتراكى با سيستم هايى كه در ايران نصب مى شود را ندارد. يكى از مشكلاتى كه در سيستم pairgain وجود دارد اين است كه يكبار اطلاعات، دقيقاً در درگاه خروجى خانه مشترك از آنالوگ به ديجيتال تبديل و روى سيم منتقل مى شود. در مركز نيز از ديجيتال به آنالوگ تبديل و به سوئيچ منتقل مى شود. در داخل سوئيچ همه آنالوگ ها به ديجيتال تبديل مى شود. در اين فرايند يك دور كامل از ديجيتال به ديجيتال و دوباره به آنالوگ و ديجيتال خواهيم داشت كه اين دور باعث ايجاد نويز در صدا مى شود كه به طور طبيعى نمى توان آن را معادل يك خط سيم مسى فرض نمود حتى در صورت نصب بهترين نوع از انواع pairgainها، بازهم مى توان مانند يك سيم مسى از آن ديتا دريافت كرد.